Samen zijn

Dit is het lied van Willemijn

Willemijn is 32 weken zwanger van haar tweede kindje als ik met haar in gesprek ga Ze vertelt:

"Mijn eerste zwangerschap ging niet vanzelf. Dit was lastig doordat anderen om mij heen wel allemaal zwanger waren. Na extra hormonen en twee miskramen,  waren we voorzichtig blij met deze positieve test. Het zwanger zijn vond ik heel fijn en uiteindelijk is ons zoontje met een keizersnede gehaald.

We hadden de wens voor een groter gezin. We lieten het los en hadden een 'we zien wel wat er gebeurt' instelling. Ik was snel weer in verwachting en we waren enorm gelukkig! Dit kindje is zo welkom, zo uit liefde ontstaan... Maar wat vind de wereld om ons heen hiervan? Ik was bang voor de reacties, 'nu alweer?', 'Goh dat gaat makkelijk bij jullie'.. Terwijl deze mensen ons verhaal niet kennen. Ik had moeite om trots te zijn, zoals ik dat bij mijn eerste zwangerschap wel kon, maar dit kindje verdient mijn trots ook. Daarnaast word ik geleefd door het leven met een dreumes aan mijn zij, de zwangerschap vliegt voorbij. Zelfs de wekelijkse foto's komen we maar moeilijk aan toe. Dan denk ik een paar weken later: 'Ik hou mijn buik wel even in', zo heb ik toch nog het idee de zwangerschap vast te leggen.

Ondertussen geniet ik ook deze zwangerschap volop. Dit kleine meisje brengt een soort oerkracht in mij naar boven, ik voel me zelfverzekerd en verwonder me telkens weer over het mini-mensje in mijn buik.

Door prenatal bonding te volgen bij Rita Rikhoff maak ik nu ook bewust wekelijks tijd voor quality time met de kleine meid in mijn buik.

De meningen van anderen laat ik voor wat het is. Ook straks in de kraamweek. Ik mag bij mezelf blijven en vind het mooi dat ik daar zo in gegroeid ben."